Kelebihan Mazhab Fiqh al-Imam al-Bukhari yang kesembilan ialah kesinambungan pengamatan terhadap proses perkembangan hukum Islam sejak dari zaman Nabi s.a.w. hinggalah ke zaman Khulafa’ Rasyidin selepasnya.
Kesannya, dalam meninggikan kedudukan al-Quran dan as-Sunnah sebagai sumber hukum utama umat Islam, al-Imam al-Bukhari tidak meminggirkan pendapat para sahabat dan tabi’in. Sebaliknya,
beliau tetap menilai pemahaman mereka terhadap nas al-Quran dan as-Sunnah, sebelum bersetuju dengan pandangan mereka atau pun tidak.
Kelebihan Mazhab Fiqh al-Imam al-Bukhari yang kesepuluh ialah dorongan dan insentif ke arah mempraktikkan dan membudayakan sunnah Nabi s.a.w. yang paling tinggi tahap kesahihannya dalam segenap bidang hukum-hakam Islam.
Inilah keistimewaan fiqh al-Imam al-Bukhari iaitu beliau sentiasa mengutamakan hadis yang paling sahih berbanding hadis-hadis yang lain.
Hal ini tentu sahaja berbeza dengan kebiasaan masyarakat awam yang menerima sebarang bentuk amalan meskipun ia bersumberkan hadis dha’if dan palsu sehingga memenatkan diri sendiri sahaja.